Skip to main content

Collega's aan het woord

"Ik noem dit geen werk. Het is mijn hobby"

Zorgtrajectbegeleiders en wijkverpleegkundigen roepen Monja in als GVP’er (Gespecialiseerd Verzorgende Psychogeriatrie) als dat nodig is. “We werken met mensen met dementie en psychiatrische klachten”, legt ze uit. “Wanneer de zorg vastloopt door bijvoorbeeld progressie van het ziektebeeld, dan breng ik in kaart waar behoefte aan is en ondersteun ik waar nodig de mantelzorger. Al onze cliënten wonen namelijk thuis.”

‘Mijn hart ligt hier’

Monja begon 6 jaar geleden als verzorgende IG binnen Sint Annaklooster en volgde binnen de organisatie de opleiding tot GVP’er. “Voordat ik hier kwam, werkte ik in een instelling voor kleinschalig wonen voor mensen met dementie”, vertelt ze. "Mijn hart ligt bij deze doelgroep. Heerlijk wanneer ik mensen blij kan maken. Ik noem dit geen werk. Het is mijn hobby.”

Afwisseling

“2 jaar geleden besloot ik dat ik me verder wilde ontwikkelen”, zegt Monja. “Als verzorgende IG help je mensen voornamelijk met dagelijkse dingen als douchen, eten, aankleden en verpleegtechnische handelingen. Ik wilde graag dieper ingaan op de hulpvraag van cliënten. Daarnaast trok het begeleiden en coachen van collega’s me aan. Vorig jaar ben ik geslaagd. Ik heb nu zowel een verzorgende als begeleidende functie. Lekker afwisselend.”

Eigen identiteit behouden

Monja wordt onder andere ingezet om onbegrepen gedrag te monitoren. Monja: “Ik houd in de gaten of mensen met regelmaat eten, of koken goed gaat, of het dag- en nachtritme niet wordt omgegooid en of bijvoorbeeld afrekenen in de supermarkt nog lukt. Wanneer ik zie dat er iets verandert, dan kijk ik met het team wat we kunnen doen zodat het beter gaat. Wij behandelen cliënten nooit als dementerenden. We willen dat ze hun eigen identiteit behouden, al dan niet met een beetje bijsturing.”

Positieve prikkels

In Monja’s auto ligt een grote spellenkoffer. “Het is belangrijk dat hersenen positieve prikkels blijven krijgen”, vertelt ze. “Daarom sleep ik mijn sjoelbak, manicureset, puzzels, knutselspullen en gezelschapspellen overal mee naartoe. Wanneer je mensen met dementie vraagt iets te doen wat ze niet kennen, dan worden ze soms onzeker. Dat komt door het ziektebeeld. Wanneer we vervolgens samen vogelhuisjes beschilderen, of vier-op-een-rij spelen, dan zie je ze tóch stralen. Daar doe ik het voor.”

Een passende oplossing

Een paar jaar geleden kreeg Monja last van haar rug. “Het fijne van Sint Annaklooster is dat ze altijd met je meedenken. Zowel de organisatie als collega’s. Iedereen is hier altijd betrokken. Kun je even geen zware taken aan, dan springen collega’s meteen bij en leidinggevenden zoeken naar een passende oplossing. Momenteel heb ik daarom wat meer coachende en begeleidende taken. Niet werken is voor mij echt geen optie namelijk.”

Hartverwarmende zorg

“Mensen zien opknappen en merken dat ze hun eigen regie weer oppakken”, daarvan wordt Monja blij. “Niemand zit erop te wachten om naar een verpleeghuis te gaan, tenzij het echt niet anders kan. Het motto van Sint Annaklooster is: ‘wij bieden hartverwarmende zorg’ en zo is het ook echt. Wij hebben én maken tijd voor mensen. Gelukkig maar. Van aandacht en liefde wordt immers iedereen gelukkig.”

Werken bij Sint Annaklooster?

Wil jij ook werken bij Sint Annaklooster? Bekijk onze vacatures. Je kunt natuurlijk ook altijd contact met ons opnemen dan kijken we samen naar de mogelijkheden. Of misschien wil je wel een keertje meelopen? Mail naar  of bel op werkdagen 040-209 8429.